El Grande Finale!!

11 augustus 2009 - Willemstad, Nederlandse Antillen

 

El Grande Finale!!

Inderdaad met drie hoofdletters! Daan en Majo arriveren zaterdag al op Schiphol, maar dit niet zonder hun reis op een spectaculaire wijze af te sluiten. Alvorens hierover te schrijven, gaan we even terug in de tijd, waar we met ons vorige avontuur gebleven waren op dit blog.

Na Cotopaxi stond namelijk het ‘Quilotoa circuit’ op het program. Dit is een soort van denkbeeldige lus op de landkaart die door verschillende kleine dorpjes gaat, waaronder Quilotoa. Dit mini-dorpje, op een hoogte van zo’n 4000m, is bekend om zijn grote krater.

We begonnen deze trip met de (lokale)bus naar Saqsuili. Hier was een grote markt. Een echte Zuid-Amerikaanse markt. Voor de bevolking zelf, dus niet met allerlei (handgemaakte) rotzooi voor toeristen. Het is ongelooflijk wat er allemaal verkocht wordt en op de wagens geladen… Levende kippen worden op de bus gebonden, om vervoerd te worden. Hele varkenskoppen worden gebraden en vervolgens leeggeschraapt, zodat men dat kan eten. Iedereen roept door elkaar en door de kraampjes (soms alleen kleden op de grond) lopen mensen met balen op hun rug, waar ze zelf 3 keer in zouden kunnen!! Vervolgens hebben we de bus naar Isinlivi genomen. Was nog een hele klus om deze te vinden. Aan verschillende mensen hebben wij de weg moeten vragen en elke keer werd ons verteld, dat deze bus twee blokken verder was… Uiteindelijk gevonden en stapten we in een overvolle bus. Inclusief alle marktkoopwaar op het dak. In de bus bevonden zich de marktkooplui en de rest van de marktkoopwaar. We hoorden kuikentjes piepen, ergens vanuit een zak. Halverwege de reis hoorden we ze niet meer… We houden het er maar op dat ze tijdens de rit in slaap zijn gevallen.

De rit naar Isinlivi was adembenemend. Voor de spanning, hoef je in dit land eigenlijk niet van een brug af te springen. Je krijgt ook een flinke stoot adrenaline tijdens de busritten. Met een noodvaart gooien de chauffeurs zo’n bus de berg op of af. Kuilen en bochten worden genomen zonder nauwelijks af te remmen. Ondertussen wordt er een sigaretje opgestoken. Als er wel wordt geremd, gaat dit vaak gepaard met een geluid alsof de remschijven helemaal zijn afgesleten en komt er een grote zwarte wolk onder de bus vandaan. De vering is vaak ook niet meer wat het moet zijn, of geweest is. Hierdoor krijg je tijdens zo’n dodemansrit ettelijke malen het idee dat de bus elk moment kan omkieperen.

Kortom, we waren blij dat we aankwamen in het hostel in Isinlivi. We kwamen ook meteen tot rust. Het lag werkelijk op een idyllisch plekje. In een minidorpje (Ulicoten delen door vier) tussen de groene bergen. De volgende dag te voet naar Chugchilan, het volgende dorpje. Deze tocht zou zo’n 4 tot 5 uur lopen zijn. We kregen een beschrijving mee en zijn op pad gegaan. Echter de beschrijving bleek niet zo duidelijk en na zo’n half uur zijn we al verkeerd gelopen. Hierdoor hebben we 6,5 uur over de tocht gedaan. Dit is niet leuk… Helemaal niet omdat we na 4 uur lopen, 2,5 uur bergop moesten… En het zijn natuurlijk geen heuveltjes, zoals in Nederland. Dan is het ook niet meer zo gezellig. Vooral niet over eerder op dit blog genoemde relatie tussen stijgen op de berg en dalen van Majo haar humeur. Dus we waren ook weer blij toen we in Chugchilan aankwamen. De volgende dag wilden we naar de krater van Quilotoa gaan. De wandeltocht zou zo’n 6 uur duren en daar hadden Daan en Majo niet zo’n zin in… De gids van een groep Fransen (die wel gingen lopen) bood ons een ritje in zijn bus aan. En zo kwamen Daan en Majo met de bus, voor een kop koffie, aan in Quilotoa. Alwaar we de krater meteen bezochten. Deze is erg indrukwekkend! Maar we hebben snel de bus weer gepakt, om terug in Quito te komen. Deze chauffeur leek, zonder grapjes, echt pas 16 jaar oud…

Toch ook in Quito weer veilig aangekomen. Vol met indrukken van Ecuador. We hebben door deze tocht het échte Ecuador gezien. Gezien hoe mensen op het platte land leven in hutjes. Hun ezels, schapen of koeien door de bergen hoeden. Mensen in rode poncho’s, met gleufhoeden op hun hoofd en vrouwen met grote doeken op hun rug met daarin een kindje of marktkoopwaar. Zó verschillend van wat wij gewend zijn…

Maar goed we waren terug in Quito. Minpuntje aan Quito zijn de drie busstations, die alle drie in een andere windstreek en zo’n half uur rijden van de binnenstad liggen. Handigheidje daarbij is dat in het centrum, niemand precies kan vertellen waar en hoe laat welke bus gaat… We wilden eigenlijk door naar het ‘cloudforest’ in Mindo (dorpje ten noord-westen van Quito). Door het ‘kastje-naar-de-muur’ systeem (welbekend in Zuid-Amerika), konden we toch de dag erna pas naar Mindo. Die avond in Quito geslapen en gedwongen op stap gegaan. Inderdaad gedwongen, omdat ons hostel naast een discotheek stond en de muren van karton waren.

De volgende dag bleek maar weer dat de mensen in Ecuador erg vriendelijk zijn! Dat er onduidelijkheid is, ligt in ieder geval niet aan de mensen zelf. Want ondanks dat het niet duidelijk was waar en wanneer, zaten we toch rond het middag uur in de bus naar Mindo. De buschauffeur heeft ons ergens langs de weg afgezet. Gelukkig was er wederom een aardige Ecuadoriaan, zodat we de laatste 6 kilometer staand hebben doorgebracht achter op een pick-up truck.

Mindo is een super leuk, rustig, groen en relaxt dorpje! Lekker temperatuurtje. Dus hier konden we lekker bijkomen (nog steeds) van de wandeltocht en busreizen. Toch hebben we niet alleen op onze kont gezeten, maar zijn we ook gaan ‘ziplinen’. Dit zijn een soort kabelbanen tussen de bergen, waar je (in een soort tuigje) vanaf kunt zoeven tussen de boomtoppen. Heel erg gaaf! Niet alleen om op verschillende manieren langs die lijn te sjezen, maar ook nog eens van mooie uitzichten te genieten.

Na Mindo stond een trip naar de Galapagos eilanden op het program. Iets waar Daan en Majo erg naar uit hebben gekeken! Aangekomen op het vliegveld van Baltra werd onze bagage binnengebracht met een tractor en daarna mocht iedereen zijn tas uitzoeken! Klinkt vreemd, maar het was een goed werkend systeem. Nadat we onze bagage hadden uitgezocht en neergezet in een hostel, op zoek gegaan naar verschillende reisbureaus. We wilden namelijk kijken of er nog kans was op een ‘last minute’ voor een cruise. We hebben van verschillende mensen gehoord, dat het seizoen niet zo goed loopt op de Galapagos. Veel Amerikanen hebben hun cruise afgezegd en hierdoor zijn hele goede (en fijn geprijsde) tochten te boeken. Bij het eerste reisbureau waar we binnenstapten, kregen we de vraag: ‘Do you want something REALLY good and cheap?’ Inderdaad, de meest retorische vraag uit de afgelopen 4 maanden. Antwoord van Daan was dan ook: ‘Nah, we want something shitty and expensive’. Gelukkig kon deze dame daarom lachen. Vervolgens gaf ze ons het aanbod van onze dromen. Een First Class boot, 6-daagse reis, langs 7 verschillende eilanden, normaal niet te betalen en nu voor een derde van de prijs. Okée, nog steeds erg duur voor onze begrippen… Maar eerlijk, is eerlijk, alle andere aanbiedingen vielen erbij in het niet. Dat waren maar 3-daagse trips op rot boten. Toch maar even een rondje gaan lopen om erover te denken. Maar we waren het erover eens: dit was ‘once in a lifetime’, bovendien paste het precies binnen onze tijdsplanning en, niet onbelangrijk, binnen ons budget.

Wat was dat een goede beslissing!! De boot was echt een super mooi zeiljacht!! Aan boord was het super-de-luxe. Na elke excursie stond er een hapje en drankje voor Daan en Majo klaar. Onze voeten werden afgespoeld, onze wetsuits omgespoeld. Elke dag werd het bed opgemaakt. We hadden een eigen badkamer, met warme douche!! En niet te vergeten, we hebben heerlijk gegeten aan boord. Daarnaast wist onze gids (Luis) echt heel veel en heeft zelfs boekjes over de Galapagos geschreven. Hij kon ons alles vertellen. En we hebben echt heel veel gezien (elke dag twee eiland excursies en tussendoor snorkelen). De hoogtepunten waren toch echt wel: snorkelen met dolfijnen, schildpadden, haaien, pinguïns en zeeleeuwen. Het is ongelooflijk hoe dichtbij de dieren komen en hoe dichtbij wij konden komen. We hebben echt heel erg genoten van alles!! De crisis heeft ons dus ook iets moois gebracht ;).

En nu zijn we op Curaçao! Ook hiermee boffen we heel erg. Zitten we ineens weer op een tropisch eiland waar we alles in het Nederlands kunnen bestellen. We zijn deze laatste loodjes (maar geheel niet zwaar) nog lekker aan het genieten van het fijne weer en denken vaak, met een hele grote glimlach, terug aan de afgelopen maanden. Het is zooo snel gegaan. En ergens toch ook niet, want het begin lijkt nu wel echt heel ver weg.

Hoe dan ook, we hebben echt een super tijd gehad en zijn blij dat we dit met jullie hebben kunnen delen via deze blog. We willen jullie heel erg bedanken voor alle lieve en leuke reacties die jullie hebben gestuurd de afgelopen maanden. Voor ons was het heel leuk om te lezen en op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen in Nederland!

Ciao en nu echt hasta luego!

Besos,

Daan en Majo

ps: Majo is haar telefoon kwijtgeraakt. Dus op dat nummer zijn we niet meer te bereiken. Vanaf zaterdag(middag) kun je ons weer bereiken op 076-7851216 of 06-52502035 (mobiel Daan).

 

Foto’s

12 Reacties

  1. Marijn Knibbeler:
    11 augustus 2009
    Op zo'n verhaal kan je alleen jaloers worden! Geweldig!
    Ik verheug me op zaterdag!!!

    XXXX
  2. Suzanne en Guido:
    11 augustus 2009
    Oooh jongens wat een mooie foto's weer en wat een heerlijk verhaal! Ben echt strontjaloers! Geniet er nog van de laatste dagen (dat zal vast wel lukken)!
    Alvast een goede vlucht gewenst!
    Dikke kus, Suus
  3. Floor:
    11 augustus 2009
    Daantje!! wat een fantastische avonturen hebben jullie beleefd!! Ik heb genoten van jullie verhalen hier achter mn bureau..geniet nog van de laatste daagjes!! xx
  4. Karlijn:
    11 augustus 2009
    Jeetje wat een fantastisch verhaal weer! Klinkt geweldig en jullie kunnen terug kijken op een supertijd met mooie ervaringen. Geniet jullie laatste paar dagen!

    Groetjes Karlijn
  5. Rob:
    11 augustus 2009
    Klinkt allemaal weer heel vermoeiend... tis maar goed dat je nog ff kunt chillen voordat je terug komt ;) en voor zover wij hebben begrepen tot nu toe is er geen reet veranderd het afgelopen half jaar dus dat scheelt weer heel wat bijkletstijd :D
    tot schnell!!!!!
  6. Maarten:
    11 augustus 2009
    WTF.. als die foto's niet gefotoshopped zijn dan is het daar echt een mega paradijs!

    Hier in de Doenradestraat verder drukdrukdruk. Het huis staat nu in steigers. Heb een leger Polen ingehuurd om het huis weer in de staat van 4.5 maand geleden te krijgen. Het valt niet mee, maar ik hoop dat het goedkomt;-)

    Tot zaterdag!!
    Kees Werkmees
  7. jacq:
    11 augustus 2009
    wow dat klinkt als een mooie afsluiting van een prachtreis!! Tot snel!
    x
  8. Tante Rita:
    11 augustus 2009
    Wat een prachtige foto's en een heerlijk verhaal weer!! Een waanzinnig mooie droomreis hebben jullie gemaakt!! Echt geweldig!! Was heerlijk om jullie verhalen te lezen en de prachtige foto's te bekijken!! Zal het gewoon nog gaan missen, hahaha, maar heerlijk dat jullie as zaterdag weer veilig, gezond en wel thuis zijn!! Geniet nog heerlijk van en op jullie paradijs !! Goede en veilige vlucht alvast en tot heel snel!!

    Kus Tante Rita
  9. Jeanne:
    11 augustus 2009
    Een zeer toepasselijke titel voor jullie laatste verhaal! Een mooiere afsluiting van de reis hadden jullie niet kunnen bedenken!
    En wat fijn om nu te kunnen zeggen:
    TOT ZATERDAG!!

    liefs
  10. Niki:
    11 augustus 2009
    Lieve Marjolijn en Daan

    Wat hebben jullie een reis gemaakt en een hoop ervaring opgedaan. Geniet nog heerlijk de laatste dagen op Curacao en een hele goede terugvlucht en dan is het ook weer heerlijk alle familie en vrienden in je armen te sluiten. Tot snel.

    Liefs vanuit Groningen
  11. Jannemijn:
    12 augustus 2009
    WAUW! Geweldige verhalen keer op en keer en door een grapje hier en daar ook geweldig om te lezen voor zo'n Koos Reiservaringsloos als ik ;-) Bedankt voor de zonnige momenten in een regenachtige Bredase kamer!

    Hele goede vlucht alvast en waarschijnlijk tot zaterdag en anders tot snel!
  12. huug tol:
    14 augustus 2009
    Tja jongens,wat moet ik hier nu nog op zeggen;EEN HELE GOEDE TERUG REIS

    Huug