ECUADOR!!

23 juli 2009 - Latacunga, Ecuador

Ja hoor, het is gelukt: we hebben de stakingen achter ons gelaten!’s Avonds, na een dagje in de tuin van ons hostel in Arequipa, zijn we in de bus gestapt naar Nazca. Deze lelijke Peruaanse stad bezoek je maar om één ding (daarna moet je er snel weer weg, althans dat hoorden wij van verschillende mensen): de ‘Nazca lines’. Dit zijn erg grote afbeeldingen (van dieren/vormen/poppetjes) midden in de woestijn gemaakt door een beschaving die rond 800 na gristus hebben geleefd. Het vreemde is dat je deze vormen maar op één manier goed kunt bekijken en dat is vanuit een vliegtuigje… Er zijn dus erg veel speculaties waarom deze figuren zouden kunnen zijn gemaakt (aliens/hardloopbanen/medicijnmijn die na paddo’s figuurtjes zag). Al met al vonden Majo & Daan het dus ook zeker de moeite om in een vliegtuigje te stappen om deze met eigen ogen te gaan bekijken. Het vliegtuigje was erg klein en we kregen elk figuur vanaf elke kant te zien. De methode die de piloot hiervoor gebruikte was om eerst de rechtervleugel naar de grond te wijzen en daarna de linkervleugel….Dit was geen vliegtuigritje voor Jasmijn & Huug… Gelukkig hadden we niet al te veel ontbeten en hielden we alles binnen.

Na een hoop mooie foto’s te hebben genomen zijn we diezelfde dag nog naar het busstation gegaan om de bus te nemen naar Huacachina. Op het busstation hebben we nog snel een vriend gemaakt, zijn naam was Jesus (voor jullie beeld: Gésoes). Jesus was een mongooltje die, zodra hij een taxi zag, erop af rende om je je tassen afhandig te maken, zodat hij deze voor je kon dragen (10m tot de balie). Dit lukte hem bij ons voor één van onze grote rugzakken. Daarna stond hij trots bij de balie z’n spierballen te tonen om vervolgens zijn hand op te houden voor een beloning. Gelukkig hadden wij nog een grote chocoladereep die we hem cadeau konden doen. Jesus was hier 1 seconde blij mee en wees vervolgens ook op onze andere tas: TWEE tassen = TWEE beloningen. Dat wij deze zelf hadden gedragen was volgens hem maar een klein detail… Zowel het personeel, als wij hebben hartelijk gelachen om zijn sluwe plannetje. Jesus werd vriendelijk, toch dringend verzocht gewoon weer t.v. te gaan kijken, zodat wij konden inchecken. De rest van de wachttijd liet hij ons geregeld zijn spierballen zien en was hij aan het opscheppen over onze twee tassen. De reep stopte hij met een grote glimlach in zijn broekzak en gaf er een klopje, zo van: dat bewaar ik mooi voor een later tijdstip. We hebben er dus een echte vriend bij uit Peru! De busrit naar Huacachina was gelukkig kort. Tijdens deze rit veranderde het landschap veranderde weer heel erg. Vanuit een kale rotsachtige woestijn kwamen we nu aan bij een dorpje van 200 inwoners dat midden tussen de reusachtige zandduinen ligt. We waanden ons in het midden-oosten: het dorpje bevindt zich namelijk aan een klein meertje met palmbomen midden tussen grote hopen zand (jaja een echte PUNICA oase!). Daar aangekomen hebben we gekozen voor een hostel met zwembad en snel posteerden wij ons in onzer badkledij in een fijne ligstoel aan het zwembad: HEERLIJK!

Voor de dag erna stond het sandboarden op het programma. Dit is waar het in dit hele dorp om draait. Er rijden namelijk heel de dag door opgevoerde buggy’s met sandboards achterin als een malle door de duinen om mensen te laten boarden op deze grote hopen zand. Dit klonk ons wel erg goed in de oren en hebben plaatsgenomen in een buggy die ons met een rotsnelheid door de duinen reed. Het rijden naar de heuvels toe was echt geweldig! Majo & Daan zaten voorin en hadden na het ritje een mond vol met zand… Toen mochten we gaan proberen te sandboarden. Je kunt het op drie manieren doen: staand, zittend en liggend. Waarbij staand in de verte lijkt op snowboarden, zitten op sleeën en liggen met het gezicht naar voren op een dodemansrit… Na alle drie te hebben geprobeerd zijn we zeer voldaan en alles vol met ZAND weer in de buggy gestapt.

Na dit uitstapje was het tijd voor de hoofdstad van Peru: Lima. Helaas staat deze stad niet al te goed bekend (onveilig) en zijn er niet denderend veel mooie dingen te zien. Dus wij hebben vanuit één van de allerbeste wijken van Lima een hele nare citytoer-bus genomen. Ja ja zo’n knalrode met een open tweede verdieping waarbij iedereen naar je zwaait alsof je een zwakzinnige bent. Prima voor ons! We hebben de highlights van Lima kunnen zien in de korte tijd die we hadden. De avond na de busrit werd Daan alleen een beetje ziek (snotverkouden, hoesten en beetje koorts) en na een korte tijd deelde Majo mee in deze vreugde.

Dus toen we de volgende dag naar het laatste land van ons lijstje vertrokken (naar Ecuador per vliegtuig) voelden we ons niet heel lekker. Daarnaast werd in het vliegtuig gevraagd of we op twee verschillende formulieren wilden ondertekenen dat we zo gezond als een vis waren en geen last had van hoesten/keel/koorts… Majo & Daan wilden niet voor drie dagen in quarantaine geplaatst worden, dus hebben we netjes gelogen en verteld dat we ons kerngezond voelden. In de rij voor de douane van Equador stond iemand om netjes al die papieren te verzamelen. Toen Majo dit zag, vroeg ze acuut om een keelsnoepje, omdat ze anders bang was deze vriendelijke man in z’n gezicht te hoesten bij het overhandigen van de gezondheidsverklaring. Daan zag echter dat de Ecuadorianen niet voor één gat te vangen waren, want ze hadden daarnaast ook nog een thermale scanner neergezet. Dit hightech apparaat maakt een foto van je lichaamswarmte zodat als je toch koorts hebt en je liegt, je hierdoor dwars door de mand valt. Natuurlijk vertelde Daan meteen deze ontdekking aan Majo waardoor zij het per minuut een graad warmer kreeg… handig Daan. Gelukkig kwamen wij allebei goed door de scanner en konden het pittoreske Quito binnenlopen. We hebben de eerste avond en de dag erna helaas ziek doorgebracht en meer van de hostelkamer hebben gezien dan van de stad. De dag erna zijn we wel op pad gegaan en zijn we zowel naar de Old city als naar de New city gegaan. Het eerste waar alle oude gebouwen en pleinen zijn en het tweede waar alle kroegen en restaurants zijn voor de toeristen. We redeneerden die avond echter dat we ons waarschijnlijk sneller beter voelen in een dorpje tussen alle natuur dan in een grote vervuilde stad.

De volgende ochtend zijn we dan ook naar Baños gegaan, een plaatsje 3,5 uur ten zuiden van Quito. Baños heeft een (werkende) vulkaan als buurman en staat bekend om z’n warme bronnen en alles wat je kan doen wat maar adrenaline op kan leveren. Al met al dus een heerlijk dorpje om weer op te knappen. En dat hadden we nodig, pas op dag drie voelden we ons dag eindelijk weer beter! Aangezien we de dagen daarvoor nogal saai waren geweest, was het tijd voor een dagje vol met ‘jongensdingen’! Allereerst besloten we na het ontbijt dat het tijd was om van een brug af te springen, voor een zogenaamde ‘swing-jump’ maken. Dit is een variant op het bungeejumpen, waarbij je na afstand X verticaal een zijwaartse beweging gaat maken zodat je schommelt. We hoorden op de brug zelf dat we ook samen konden springen. Na één keer oefenen vanaf de stoeprand, zijn we samen op het platformpje gaan staan en hebben we op 3 (één, twee, drie….AAAHHH) achterwaarts de sprong gemaakt van zo’n 80m hoge brug. Het eerste stuk vallen valt bijna niet te beschrijven. Het gaat HARD en je hebt niet het gevoel of dit de bedoeling is voor een mens… Gelukkig heeft een Spaans meisje van ons een geweldige foto gemaakt die we gaan proberen op de site te zetten. Een stoer verhaal ophangen lukt helaas niet meer met die foto: doodsangst is van onze gezichten af te lezen… Maar we konden hem jullie niet onthouden. Het was wel waanzinnig gaaf en wij zijn dan ook zeer trots dan we dit gedurfd hebben. Voor het middagprogramma gingen we een buggy huren. Deze racemonsters zijn in Baños namelijk overal te huur, met mooie bijpassende helm. We zijn ergens naar een viewpoint gereden en net toen we van bestuurder wilden wisselen, kregen we de motor niet meer gestart (schijnt Majo weer met haar vloek te hebben gedaan..haha). Gelukkig kregen we al snel hulp van bovenaf: er stopte een auto met 2 broeders in lichtblauwe gewaden, een rozenkrans om de nek en zo’n mooi rondje in hun kapsel geschoren. Helaas namen de eigenaren van het verhuurbedrijf de telefoon niet op (goed geregeld..) en toen hebben we op aanraden van de broeder het wagentje downhill af laten rollen. Ondertussen een paar keer geprobeerd te starten (voor de visuele ondersteuning: Majo zowat met haar kin op het stuur, turend over de weg en voet op de rem, Daan die ondertussen in de buurt van datzelfde stuur af en toe de sleutel probeert te draaien…). Helaas, mocht deze poging niet helpen. Gelukkig stond er beneden iemand met een accustarter, zodat we in het dorp deze buggy konden omruilen voor een andere en verder konden crossen.

Na deze enerverende dag zijn we de dag erna weer in de bus gesprongen om deze keer naar Latacunga te gaan. Dit plaatsje is de uitvalbasis voor de Cotopaxi vulkaan (hoogste vulkaan ter wereld: 5.987m) en het Quilotoa circuit.(mooi kratermeer & omgeving). Vandaag hebben we de Cotopaxi bezocht: we zijn met een gids in een jeep een stuk de vulkaan op gereden tot een parkeerplaats. Daarna zijn we te voet verder naar een hutje gelopen op 4.800m hoogte en na de lunch zijn we zelfs naar 5.000m tot de gletsjer gewandeld (leek meer op stiefelen dan op wandelen op die hoogte...). We hadden wel geluk met het weer want de wolken lieten ons vaak genoeg deze wonderschone vulkaar zien. Het was wel uitputtend om op die hoogte stijl omhoog door het losse (vulkaan)zand te lopen! Morgen gaan we op pad over het Quilotoa circuit om de rest van Equador te verkennen! We hebben het weer erg naar ons zin, alleen zien nu wel met gemengde gevoelens dat ons (reis)einde nadert…

Hasta la pasta

Majo & Daan

p.s. we hebben wel erg veel lol gehad om na onze hoestbuien varkensgeluiden te maken….oink oink

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

15 Reacties

  1. Maarten:
    23 juli 2009
    haha wat is die Gésoes een held!! Kun je m niet meenemen??
    Verder hoop ik dat jullie skype-ontwijkend gedrag snel afgelopen is, want ik zet niet voor niks elke dag de pc en skype aan... Sinds jullie in Equador zitten zijn jullie zooo arrogant geworden ;-)
    Viel spass nog! Halleej
  2. Roelemanski:
    23 juli 2009
    hahaahaha mooi verhaal weer!

    Daan, hou je email even in de gaten: er komt een voorstel voor wintersport aan! Gisteren onder het genot van een witbiertje ik Dok19, ter gelegenheid van verjaardag Celine, waren we het erover eens dat we dit gestalte moet worden gegeven.

    x Roel

    Ps, trouwens heel wreed dat je volgend jaar mee naar NAC gaat! Wordt een mooi groepje zo!

    Pss, laat die varkensgriep daar svp
  3. Ro en Jo:
    23 juli 2009
    Wel handig zo'n Jesus! Meenemen die handel, dan kan ie voortaan bier voor ons halen, zoals bijvoorbeeld bij NAC en mist Paco niet iedere keer de doelpunten hahaha :D En erg stoer dat jullie nu ook weten hoe het voelt een vrije val te maken, WHAAAA! Kinder ik zeg tot snel en geniet van de laatste weken! Dikke Xx Ro en Jo
  4. jacq:
    23 juli 2009
    Hee Dajo & Maan!

    Wat een geweldige foto van jullie sprong. Ik zou hem uitvergroten als ik jullie was.
    Ik ben net terug van vakantie met Briljantjes in Alicante en het was heel erg leuk! Helaas spoelt alle regen hier het mooie bruine kleurtje weg..

    Que os diverteis las ultimas semanas y hasta muy pronto,
    adios muchachos!
  5. Suzanne en Guido:
    23 juli 2009
    Ha die Majo en Daan!
    Goed bezig hoor met al die actieve 'jongensdingen'! Ziet er top uit! (Op wat angstzweet hier en daar na natuurlijk...) ;)
    Blijf genieten en tot over een paar weekjes!
    dikke kus,
    Suus
  6. Marijn Knibbeler:
    23 juli 2009
    Hee lieve Majo en Daan,

    Echt heerlijk om al die reisverhalen te lezen, kunnen wij even wegdromen in ons regenachtige landje.....

    En nu kan ik (helaas voor jullie) echt zeggen tot snel!!

    Liefs Marijn
  7. Niki:
    23 juli 2009
    Hallo daar

    Wat een avonturiers, en wat een spannende dingen doen jullie. Wij zitten inmiddels in ons nieuwe huis en het is echt zo'n mooi oud huis. Dus ook hier genieten we heerlijk, welliswaar van hele andere dingen. Leuk om jullie verhalen te lezen en mijn ouders hebben in Peru dezelfde hoogtepunten bezichtigd, leuk om dat weer terug te zien bij jullie. Geniet nog even samen.

    Liefs Niki
  8. Karlijn:
    23 juli 2009
    Wat een geweldige verhalen weer zeg, jullie beleven echt zoveel mooie dingen!! Geniet daar nog!

    Groetjes Karlijn
  9. Astrid:
    23 juli 2009
    Hey Majo en Daan,

    Wat een geweldige verhalen en mooie foto's! Geniet enorm van jullie laatste bestemming Ecuador! En Nederland is ook zo slecht nog niet hoor, haha!

    kus Astrid
  10. Jeanne:
    24 juli 2009
    Ik hoop voor jullie dat het leven in de Doenradestraat straks niet te saai is, met al die spannende avonturen en enge uitdagingen! Maar met een zwembad en jetski in de tuin kun je langzaam afkicken!
    Geniet nog van de laatste weken!
    liefs
  11. Rob:
    24 juli 2009
    Mayo,

    In het kader van de varkensgriep:

    Laat Daan daar!
  12. Ber:
    25 juli 2009
    He Tolla y Mayo!!

    Hele coole foto's en mooie verhalen!
    dat God zijn zoon stuurt om jullie tassen te dragen lijkt mij ook wel apart :) Heel veel plezier nog vrienden en tot snel! x Ber
  13. Dien:
    25 juli 2009
    Hey!!

    Wat klinkt en ziet het er allemaal weer super fantastisch uit.
    Ben echt jaloers!
    Nog even lekker genieten jullie en wij genieten hier op onze manier ook mee.

    Liefs Dien
  14. Bren:
    31 juli 2009
    Ja 'jongensdingen' doen hoort er bij op zo'n reis.
    Wat eng die sprong!! Maar wel stoer zeg!!
    Gek he dat zo'n reis omvliegt, dus nog even niet aan denken!! Veel plezier nog de laatste weken!

    x Bren
  15. OME JOHN EN TANTE INEKE:
    4 augustus 2009
    hey ,wat een avontuur,die sprong.
    mooie belevenissen weer!
    geniet nog maar heerlijk even
    maar ook weer fijn om jullie over een paar weekjes weer te zien.
    liefs,ome john tante ineke evelien marloes thijs en teun