Daan en Majo en de protesterende Peruanen

8 juli 2009 - Arequipa, Peru

Zoals de titel van dit nieuwe verslag al doet vermoeden, zijn wij 1) nog in Peru en 2) het land is nog in staking. Wij zijn inmiddels al wel even aan de andere kant van het land (zuid-westen), maar ook hier zijn de protesten begonnen. Voor ons betekent dit dat niemand ons precies kan vertellen wat er aan de hand is en waar men aan het protesteren is. Kortom, we moeten veel geduld hebben en flexibel zijn (vooral voor Majo is de eerste een goede les)… Gedurende de rest van dit verslag zullen wij proberen dit gegeven niet te veel te benoemen, wij kunnen u echter niets garanderen…

Vorige verslag eindigde met Inti Raymi, het zonnefestival. Het volgende wat op ons programma stond was: Machu Picchu. Na het festival hebben we een rustdag genomen om op vrijdag (26 juni) vol goede moed te beginnen aan onze alternatieve ‘Inca-trail’. Wij hebben gekozen voor de Inca-jungletrail. De eerste dag gingen we van ongeveer 4.300m met de fiets naar ongeveer 1.400m. Overduidelijk dus een hele dag op de fiets bergafwaarts. Onderweg mooie uitzichten en de eerste kennismaking met de groep (hele hoop Israeliërs, twee Spanjaarden (die op huwelijksreis waren) en twee Noren) en gids. Het aparte Engels van onze gids Miguel viel meteen op. De hele tijd stelde deze man vragen om er vervolgens zelf ook antwoord op te geven. Erg grappig, maar naar vier dagen wil je echt dat hij door praat en niet de hele tijd in rondjes!! Hier volgt een citaat: Okay chico’s, why is this the name of Machu Picchu. No chico’s not because of the other mountains, no not because of the colour. It is, chico’s listen, because of the peak (uitspraak was ‘pick’ wat natuurlijk gegrinnik opleverde). In Quechua, chico’s, the language of the Inca’s, means peak picchu and machu means old….etc.. De eerste avond wat gegeten en gedronken en vroeg het nestje weer in. De volgende dag stond er namelijk een wandeltocht van zo’n 9u op het programma en dit betekende dus ook: vroeg uit de veren!

Deze wandeltocht leidde ons door de jungle (en veel mosquitos, waar vooral Majo hinder van ondervond, resultaat: grote, rode plakaten op haar benen met gemiddelde doorsnede van 7cm) naar uiteindelijk de ‘hot springs’ van Santa Theresa. Onderweg hebben we een stuk van een eeuwenoud Incapad bewandeld. Dit was niet het stuk wat men met de traditionele Incatrail loopt, maar rondom Machu Picchu zijn verschillende paden uit deze oude beschaving gevonden. Dit was een hele ervaring. Smalle trapjes, omhoog en naar beneden. Rechts stijle rotswanden naar boven, links stijle rotswanden naar beneden. Vooral Daan kreeg het op bepaalde stukken een beetje benauwd, vanwege de hoogte. Maar de warme baden van Santa Theresa waren een echte beloning voor deze lange dag lopen. Heerlijk voor onze voetjes en spieren! Die avond weer ‘en groupe’ gegeten en er waren zelfs plannen om op stap te gaan. Majo was echter te moe, maar Daan liet zich deze kans niet ontschieten. Achteraf had Majo beter ook kunnen gaan, aangezien de buren tot middenin de nacht KEIHARD Peruaanse knallers draaiden (om er vervolgens om 6u in de ochtend ook weer mee te beginnen). Daarnaast kwam Daan niet vroeg terug en was ook niet meer zo stil…

De volgende dag weer een beetje bijtijds op (voor Daan met pijn en moeite). Het eerste deel van het programma was niet zo interessant. Met een bus zouden we ergens heen worden gebracht, om vervolgens langs een spoorlijn te lopen naar Aguas Calientes, het dorpje bij Machu Picchu. Echter hebben we even op onze gids moeten wachten, volgens een andere gids had hij last van zijn buik. Wij denken gewoon aan een kater (omdat een Nederlander en een Noor hem dronken hadden gevoerd…;-)).

Na de lunch konden we ‘Putucusi’ beklimmen. Deze berg kijkt uit op Machu Picchu. En zo zagen we in een select gezelschap (hooguit 30 mensen) al deze verborgen stad, de dag voor dat we een er bezoek zouden brengen. Erg gaaf en bijzonder, omdat niet iedereen deze gelegenheid krijgt. Het was een flinke klim. Met ladders tegen rotswanden aan (zie foto). Onderweg kwamen we mensen tegen die al op de terugweg naar beneden waren. Iedereen vertelde ons: falta poco. Wat betekent dat je er bijna bent. Natuurlijk was dat helemaal niet zo! De laatste 10 minuten (van een uur klimmen) waren ook echt pittig. Maar we werden wederom beloond! Het uitzicht op Machu Picchu was erg gaaf! (Zie onze geweldige foto’s).

De dag erna moesten we om 5u op om de 4.300 treden naar de oude Inca stad te beklimmen. In een goed tempo (Majo voorop) zijn we naar boven geklommen. Hierdoor konden we op tijd in de rij voor een kaartje naar Wayna Picchu. Dit is de berg die je op al die foto’s van Machu Picchu ziet (ook op de onze, de berg achter Machu Picchu). Per dag worden er maar 400 mensen toegelaten. Daan en Majo waren nummer 266 en 267! Na een rondleiding van twee uur, met uitleg van onze grote vriend Miguel, zijn we ook deze berg nog op gegaan. Ook dit bood weer een bijzonder uitzicht op Machu Picchu!

Met een trots gevoel en een beetje pijn hebben we halverwege de middag afscheid genomen. En met een tevreden gevoel ‘Machu Picchu’ van ons ‘to do-lijstje’ weten af te strepen. De trein en de bus brachten ons weer in Cuzco. Echter in Cuzco werden we weer met onze beider voeten op de grond gezet, er was weer nieuws over de stakingen. Dit hield in dat we de volgende ochtend alweer om 5u met de taxi naar het vliegveld moesten voor ons vliegtuig naar Arequipa (12.35u). Daarna zouden er blokkades zijn, waardoor niemand de stad meer in of uit kon.

De volgende ochtend dus weer heel vroeg opgestaan en naar het vliegveld vertrokken. Na een aantal uur (en we, heel decadent, voor 6 euro p.p. een plekje in de VIP lounge hadden geregeld), bleek dat we niet konden inchecken. Door een fout bij ´vliegtickets.nl´ was onze vlucht niet betaald en waren de tickets weer vrijgegeven en verkocht. Een irritatie-bom ontplofte, waardoor Majo (per ongeluk) een grond stewardess raak schopte toen ze uithaalde naar de muur. Na lang telefoneren naar de vliegticketsmaatschappij en een hoop geregel op het vliegveld, hadden we tickets naar Tacna voor de dag erna. Een stad in het zuiden van Peru. Vanuit hier konden we een bus nemen en zouden we uiteindelijk toch in Arequipa terechtkomen.

Zo geregeld zo gedaan. In Tacna hadden we vrij snel een buskaartje en gingen we op weg naar Arequipa. Een reis van 6 uur werd ons verteld… Bijna 9 uur later kwamen we in Arequipa aan bij ons heerlijke hostel. Warm water, een grote tuin met zonnestoelen, T.V. en WIFI. Wat wil een backpacker nog meer?

De dagen erna hebben we op ons gemakje Arequipa verkend. Wat een fijne stad, wederom heerlijk gegeten en gedronken. Op zaterdag zijn we gaan raften. Het was al duidelijk dat de gidsen een beetje katerig waren. Maar toen we aankwamen en zij de peddels waren vergeten, werd dit vermoeden bevestigd! Tijdens de instructies werden de peddels gehaald en zo konden we toch de rivier in. We kregen wetsuit aan en ook nog een soort regenpak, toen we met onze sandaaltjes het water in stapten werd ons duidelijk waarom: KOUD!!! Onze gids was een gekke Chileen die onze boot regelmatig achterstevoren op een rots liet hangen. Voor het uitzicht op de bergen.. haha. Hierdoor moesten we allemaal aan een kant gaan hangen en ‘wiebelen’. Dit ging niet altijd even soepel, waardoor Majo bijna uit de boot viel. Gelukkig had Daan haar net op tijd vast bij haar zwemvest! Het raften was verder super leuk. Echter, uren daarna zouden we pas weer gevoel in onze voeten hebben.

’s Avonds zijn we (na een heerlijke biefstuk op steengrillplaatje) op stap gegaan. Binnen twee minuten had Daan een 33-jarige dikke Peruaanse trol achter zich aan. Die telkens liefkozend over zijn rug wreef als ze zijn aandacht wilde. Majo had een gekke Peruaan achter zich aan, die acuut uit het zicht verdween, als Daan in zicht kwam. Over het algemeen probeerde verschillende Peruanen ons uit elkaar te drijven en ons allebei jaloers te krijgen, hetgeen hen natuurlijk niet lukte. Hoe dan ook, we hebben erg gelachen en een leuke avond gehad (nee, geen ruzie gehad!).

De zondag hebben we katerig in de tuin van ons geweldige hostel doorgebracht. Om deze dag toch nuttig te maken hebben we een 2-daagse tocht naar de Colca canyon geboekt voor de volgende dag.

Dit was een mooie tocht, maar verreweg de meest toeristisch excursie die we ooit hebben gedaan!! In eerste instantie dachten we dat we in de verkeerde toer zaten. In een bus met zo’n 25 mensen werden we langs allerlei vergezichten gereden. ’s Middags was er een trek (schijntje van 30 minuten) naar wederom ‘hotsprings’. Deze waren zelfs nog beter, omdat we hier drankjes (lees: koud bier) vanuit het warme bad konden bestellen! ’s Avonds werd er tijdens ons Peruaans diner traditioneel gedanst. Natuurlijk werden er ook toeristen op de vloer gevraagd, waaronder Daan Tol (vanzelfsprekend) een van de gelukkige was. Dit heeft een uitermate leuk filmpje opgeleverd. Deze volgt later op deze site of YouTube.

De dag erna moesten we vroeg op (half 6) voor de hoofdattractie van de toer: Cruz del Condor. Een punt waar je de grootste vogels van de wereld tussen de rotsen door kunt zien vliegen. Met een gezond wantrouwen stapten we uit, want er waren nog nergens vogels te bekennen en wel 250 toeristen… Maar na een aantal minuten zagen we er inderdaad één vliegen. Ongelooflijk mooie beesten! Ze zweven door de lucht. Binnen 10 minuten zagen we er steeds meer en ze kwamen ook steeds dichter bij! Helaas is het moeilijk om foto’s te maken, ze zitten niet echt stil om te kunnen poseren. De wijdte van de vleugels van een volwassen mannetje is zo’n drie meter en ze kunnen wel 70 jaar worden. Het is echt heel bijzonder als zo’n vogel op nog geen twee meter afstand boven je hoofd vliegt!!

Die avond zijn we weer teruggegaan naar Arequipa. Op dit moment zijn er wederom/nog steeds stakingen. Niemand kan precies vertellen waarover en waar… Het enige verschil is, dat deze aangekondigd zijn voor vandaag en gister. We hopen dus vanavond weer door te kunnen naar Nazca…

 

Besos

Daan en Majo

 

 

Foto’s

12 Reacties

  1. Iris:
    9 juli 2009
    Lieve Daan en Majo
    Het is genieten om jullie verhalen te lezen, stiekem ben ik ook wel een beetje jaloers hoor :)
    Ik hoop dat jullie naar Nazca door hebben kunnen door reizen, heel veel succes en vooral plezier!
    Veel liefs Iris
  2. Renée Tol:
    9 juli 2009
    Never a dull moment!!!!! Alles even spannend,mooi en heftig!Alleeen het lezen ervan,laat staan het echte meemaken!

    Geniet verder en wees voorzichtig!

    Veel liefs,dikke kus
  3. huug tol:
    9 juli 2009
    Lieve Marjolijn en daan,
    Wat een zware maar enorme boeiende reis,alleen jammer dat Marjolijn in zo een korte tijd zo verwilderd,ze begint nu zelfs al peruaantjes te schoppen.
    Liefs, Huug
  4. Angelika Bots:
    9 juli 2009
    Hallo ,
    wij zijn intussen op Curaçao, en ik denk jullie zullen hier enorm genieten en naagenieten van een geweldige periode in jullie leven!
    dikke kus Angelika
  5. Jannemijn:
    9 juli 2009
    Marjolein die stewardessen schopt en Daan die de held uit hangt door Marjolein net van de verdrinkingsdood te redden.. Klinkt als een erg spannende reis! Samen alle peruanen jaloers maken door duidelijk te maken dat jullie op stap kunnen gaan zonder jaloezie en ruzie.. Jullie vermaken je wel daar!
    Heel veel plezier nog samen, maar dat komt volgens mij helemaal goed..

    Nog een dikke maand en dan zijn jullie weer in het regenachtige Nederland (Ik citeer het weerbericht uit de plaatselijke kranten: 'Morgen komen vanuit het noordwesten flinke regenbuien Nederland binnen, dit in combinatie met een flinke noordelijke wind maken het herstachtige weer compleet'.) Geniet er dus nog maar even extra van!

    Kusje.
  6. Jeanne:
    10 juli 2009
    Zo geweldig om jullie verhalen te lezen, vooral voor mij ook fijn om zo naderhand!! pas erachter te komen wat voor enge dingen jullie meemaken, zoals bijna uit die boot vallen!!!
    Maar het is overduidelijk dat jullie intens genieten!
    En daar genieten wij weer van!
    liefs
  7. Maarten:
    11 juli 2009
    Ha schwester und her Toll,
    Gaaf dat jullie de OLD PEAK hebben gezien (ik zal het even uitleggen: peak betekent Picchu en old betekent macho ;)) Jullie reis klinkt echt nog steeds super ruig!!
    Ik zal jullie even updaten betreffende Doenradestraat: jullie hebben tegenwoordig een zwembad met jetski in de tuin!
    En verder is het hier mucho trabajo dus geniet er maar flink van!
    Halleej
  8. Suzanne en Guido:
    11 juli 2009
    Ha die Majo en Daan,
    Wat goed dat jullie nog steeds aan het genieten zijn en dat zelfs de uberaantrekkelijke Peruanen jullie niet uit elkaar kunnen drijven... ;)
    Guido en ik zijn na onze reis door Cambodja en het chillen op Koh Samet nu weer terug in Bangkok en vliegen morgenavond alweer terug naar Amsterdam... Snif... Blijf genieten daar!
    Kus, Suus
  9. Bren:
    15 juli 2009
    Heej Majo en Daan,

    Bedankt voor jullie gave kaartje, echt leuk met al die foto's!! Wat lief dat jullie aan mn verjaardag gedacht hebben.
    Vervelend zeg al die stakingen, maar zo te lezen vermaken jullie je verder prima met alle Peruanen;-)
    Wij zijn aan het aftellen tot k(r)amperen in Frankrijk, maar na het lezen van deze verhalen is dat toch maar een saaie bestemming.
    Geniet lekker samen,

    Liefs Joost en Bren
  10. Roelemanski:
    16 juli 2009
    Vanuit Diani Beach, Mombassa, Kenia (waar het overigens ook uitermate goed toeven is) heb ik jullie epistel weer met een grijns op het gezicht gelezen.

    De foto's kan ik helaas nog niet zien, want internet is hier als hele dikke poep door een miniscuul trechtertje.

    Geniet ervan en, zoals ze hier zouden zeggen: Hakuna Matata! (voor betekenis denk aan Lion King).

    x Roel
  11. Meriam en Evelien:
    21 juli 2009
    Hey Marjolein en Daan!

    Waar hangen jullie inmiddels uit? Wij zijn zondag met frisse tegenzin in het vliegtuig terug naar Nederland gestapt en gisteren goed aangekomen. De Inca Trail was geweldig!! Wat een super ervaring.

    We hebben net onwijs gelachen toen we jullie verhalen hierboven lazen. Hartstikke leuk! Heel veel plezier nog en wellicht tot horens. De foto's volgen nog via de email...

    Groetjes, Meriam en Evelien
  12. OME JOHN EN TANTE INEKE:
    21 juli 2009
    hoi marjolijn en daan , het blijven mooie verhalen om te lezen,ook wij genieten er nog steeds van.
    bedankt voor jullie superleuke kaartjes,
    liefs ome john tante ineke en de kids