Van Chileense havenstad naar Argentijnse wijn

Hola chico's,

We zijn net aangekomen in Cordoba. Maar hier op het blog zijn we bij Pucón gebleven… Even diep nadenken, want we hebben in een week tijd drie verschillende steden gezien! Daan en Majo houden het tempo erin.

De laatste nacht in Pucón werden we om 1u ’s nachts wakker van een luchtalarm! Dat is niet leuk als je in een stadje bent, dat naast een vulkaan ligt! Even later hoorden we de brandweer sirene. Ook dat stelt niet erg gerust (maar niet vreemd natuurlijk in een stad vol houtkachels…). Nadat Majo een kwartier met gespitste oren had liggen luisteren (Daan alweer vier keer in slaap was gevallen) en geen geluid op straat/in het hostel hoorde, konden we weer rustig gaan slapen.

De avond erna (7 mei) zijn we vertrokken naar Valparaiso! In een fijne cama-bus (= stoel kan bijna plat). We kregen zelfs een kussentje en een dekentje! We waren meteen helemaal in onze nopjes. Redelijk geslapen, dus die dag meteen Valparaiso ingegaan.

Valparaiso is een oud havenstadje, met alle bijbehorende voor- en nadelen; criminaliteit, ongure (hoeren)buurten, maar ook mooie uitzichten op zee en verse visgerechten. Het wordt het ‘Venetië’ van Zuid-Amerika genoemd, maar niet door ons. Valparaiso heeft zijn charmes, maar wij vonden het veelal vergane glorie. Een leuke wijk is de studentenwijk, met huizen in allerlei kleuren en mooie graffiti op de muren (zie foto’s). Grappig zijn de oude trein karretjes die je de berg op brengen. En van daaruit heb je mooie uitzichten!

Natuurlijk vieren ze in Zuid-Amerika ook ‘dia de madre’. Overal op straat werd dan ook de grootst mogelijke kitscherige meuk verkocht. Grote harten van piepschuim bespoten met gouden glitterletters, grote pluchen harten, echte maar ook heel veel nepbloemen verpakt in cellofaan met hartjes. Helaas moeders, maar piepschuim harten konden we niet met de post versturen naar Nederland. Anders hadden we jullie daar natuurlijk graag en héél blij mee gemaakt…

Op Moederdag zelf zijn we naar Mendoza vertrokken. Een busreis dwars door de Andes! Een heel ruig landschap; smalle wegen en hoge rotsen. Hier reden we langs de hoogste berg van Zuid-Amerika die bijna zo’n 7.000m hoog is (weten alleen niet precies welke het was..). Halverwege zo’n steile, smalle weg, merkten we dat er iets verkeerd was met de bus (alweer). Het leek wel of de chauffeur hem niet meer in een versnelling kreeg. De bus werd aan de kant gezet. Daan dacht vol vertrouwen dat het wel weer een paar uur ging duren. Majo was voor de verandering wat optimistischer. Maar na nog geen kwartier zagen we Daan zijn tas voorbij komen op de rug van de chauffeur. Al onze spullen werden overgeladen in een andere bus (bomvol mensen en van een andere maatschappij ), wij mochten daar ook instappen en we konden weer verder!

Bij de grens van Chili en Argentinië zijn ze niet makkelijk, hebben we al gemerkt. Zo mochten we op weg naar Chili geen vlees, kaas of fruit de grens overnemen. Dat maakte dat we vlak voor de grens, in no-time onze broodjes ham-kaas en appeltjes naar binnen hebben geschrokt. Van Chili naar Argentinië werd hier minder op gecontroleerd. Maar dat wisten we niet en dat maakte dat we wederom vlak voor de grens in no-time onze broodjes ham-kaas en appeltjes naar binnen hebben geschrokt. Bij de grens moet iedereen de bus uit, eerst langs de ene douane om een stempel te krijgen dat je het land uit gaat, dan langs de andere om een stempel te krijgen dat je het land ingaat. Vervolgens worden alle tassen door een scanner gehaald, wordt de handbagage gecontroleerd en de bus wordt gecontroleerd. Als dit circus voorbij is en iedereen heeft zijn taakje gedaan (alles op z’n elfendertigst), mag iedereen de bus weer in en wordt de reis vervolgd.

De eerste dag in Mendoza hebben we fietsen gehuurd bij mr. Hugo en een fietstocht langs de wijngaarden gemaakt. Echt toeristisch, maar heel grappig. Onderweg kom je telkens dezelfde mensen tegen op de fiets en iedereen is telkens een beetje meer aangeschoten. De tocht gaat langs verschillende wijnboerderijen en voor een paar pesos krijg je uitleg, een rondleiding en mag je wijnproeven. Onze laatste stop was bij een chocolade/likeur boerderij. Heerlijke chocolade en likeurtjes! Terug bij mr. Hugo stond er nog meer wijn op ons te wachten. Op zijn terrein was een terrasje. Daar kon iedereen nog lekker een wijntje drinken om de dag af te sluiten. Mr. Hugo is geen krent en houdt zelf ook wel van een borreltje, dus de flessen wijn gingen goed rond... Maar hij zorgt er wel voor dat iedereen goed in de goede bus terecht komt, terug naar het centrum.

De volgende dag hebben we Mendoza wat verkend. Het is een stad ongeveer zo groot als Breda. In 1861 is er een aardbeving geweest, waardoor er niet echt een historisch centrum is. Een leuke stad, maar niet bijzonder en daarom zijn we gisteravond de bus weer ingestapt om verder te gaan. Vanmorgen zijn we in Cordoba aangekomen, dé studentenstad van Argentinië met wél een mooi historisch centrum! Nadat we de stad hebben verkend willen we vanuit hier een auto huren om naar Salta te rijden.

Hasta luego!

Daan en Majo