Bus Cuzco: bolhoeden, roadblocks en een nare brug

25 juni 2009 - Cusco, Peru

Ola, buenos dias!

Na het verlaten van La Paz hebben we nog uren gereden door de buitenwijken van de lelijke hoofdstad van Bolivia. Gelukkig klaarde na een tijdje het landschap op en zagen we de hoogvlaktes van Bolivia aangevuld met besneeuwde bergtoppen en lama’s; een landschap dat een stuk mooier en natuurlijk oogde en ons ook een stuk meer beviel. Na een niet al te lang ritje kwamen we aan in het kleine dorpje Copacabana dat aan het Titicacameer ligt. Het dorpje zelf is niet heel spannend en staat vol met lelijke hotels/herbergen/hostels. Dus Majo & Daan hebben snel een tochtje geboekt naar het eilandje in de buurt: Isla del Sol. Dit kleine eilandje is beroemd omdat hier volgens de legendes de zon en twee Inka goden zijn geboren. Al met al dus genoeg reden voor een bezoekje. De volgende dag zijn we vroeg vertrokken met een veel te kleine boot waar we met 80 man op werden gepropt die vervolgens 2 km/h ging… 2,5 uur laten werden we afgezet aan de noordzijde van het eiland. We wilden namelijk van het noorden van het eiland wandelen naar het zuiden om daar vervolgens een nachtje te blijven slapen. De wandeling voerde ons langs belangrijke Inca ruïnes, baaien, heuvels en verschrikkelijk mooie uitzichten. Gelukkig hadden we net een nieuwe camera gekocht in La Paz en hebben hier dan ook weer een kleine 150 foto’s van kunnen nemen.. (we hebben in La Paz een hele dikke nieuwe op de kop kunnen tikken tegen een mooie dollarkoers….Ieder nadeel heeft z’n voordeel). Na een nachtje hier vertoefd te hebben besloten we een vroege boot terug te nemen naar Copacabana, want we hadden de dag ervoor gehoord dat er wat problemen waren met het bereiken van onze volgende bestemming: Cuzco. Een groot aantal Peruanen is het namelijk niet eens met de Peruaanse overheid om verschillende redenen (de overheid vindt gas en jaagt bewoners weg en daarnaast wil een andere provincie meer geld omdat ze een belangrijke mijn bezitten). De Peruanen zijn een uitgekookt volkje en besluiten dat als de regering niet luistert naar hun argumenten dat ze daarna alle wegen naar de belangrijkste toeristenstad (Cuzco) dichtgooien met roadblocks. De ochtend daarvoor hadden we op BBC worldnews gezien dat er zo’n 30 mensen neergeschoten waren bij de onrusten in Peru….Dus wilden we eerst meer informatie voordat we blind in de bus zouden stappen. Internet en de tourist information konden ons echter allebei niet echt veel verder helpen. We moesten maar eerst de grens over naar Puno, om meer over de situatie te weten te komen. In de bus kregen we te horen dat er inderdaad roadblocks waren, maar dat je er toch een bus naar Cuzco kon nemen. Deze bus zou een omweggetje nemen en zo de roadblocks kunnen ontwijken. De man die ons dat vertelde had dat ook al een paar keer gedaan. Het enige nadeel was dat de bus wat minder luxe zou zijn en dat de rit wat langer zou duren dan normaal.

Aangekomen in Puno besloten we voor deze optie te gaan en ’s ochtends stonden wij om half 8 klaar voor het avontuur. Zuid-Amerika zou Zuid-Amerika niet zijn als ze ons daarna doodleuk vertellen dat we pas rond 10 uur vertrekken…FIJN. Na een poos wachten werden we met 2 andere gringo’s een taxi in gestopt en vertrokken we richting het busstation. Daar kwamen we aan bij een oude gare bus vol met alleen maar Peruanen …dat doet het altijd goed voor je vertrouwen als toerist. Eenmaal in de bus gestapt zaten we tussen bijna alleen maar vrouwen met bolhoeden, 10 kleden p.p. en iedereen had wel 10 grote tassen bij zich (in de bus) die ze overal onder en tussen probeerden te proppen. Ook wij kregen de vraag of we een tas vol met schoenen wilden bijhouden. Na een kwartier rijden kwamen we bij een politiecontrole en toen begrepen we dat niet iedereen volledig legaal 40 paar schoenen aan het vervoeren was. Na de controle werd de sfeer in de bus een stuk beter; iedereen was opgelucht dat het smokkelwaar langs de politie was. De busreis gaf ons wel de uitgelezen kans om het ECHTE Peru te zien. De bus nam allerlei kleine weggetjes door middeleeuwse dorpjes en over bergen vol met lama’s en alpaca’s. We zagen heel soms wel ergens een berg zand op de weg maar konden eigenlijk steeds door blijven rijden. Totdat het een uurtje of half 11 was. De bus stopte en Daan stapte uit om even te kijken wat er precies was. Er lag inderdaad een grote berg zand en stenen midden op de weg en daarachter balken en de rest van het grof vuil. De bus had de leuke taak om te gaan draaien midden op een landweggetje. Vanaf buiten zag Daan de bus al praktisch kantelen toen de buschauffeur de bus via een klein greppeltje wilde draaien, maar volgens Majo was het binnen nog veel spectaculairder en begonnen alle Peruaanse vrouwen te gillen en schreeuwen dat ze eruit wilden. Uiteindelijk is het de buschauffeur ergens anders gelukt om de bus te draaien en we konden onze reis vervolgen. Na een uurtje stopte de bus en ratelde iemand in het snelle Spaans enkele zinnen waarop vervolgens iedereen z’n spullen begon te pakken. Alle gringo’s keken elkaar aan en hoopten dat ze iets beter hadden opgelet tijdens de Spaanse lessen… Wij hebben de rest gevolgd en stonden binnen 5 minuten met al onze spullen in het donker naast de bus in the middle of nowhere. Toen bleek dat we via een brug een rivier moesten oversteken. Hier zou een andere bus op ons wachten om ons naar Cuzco te brengen. Het klinkt eenvoudig en dat zou het ook moeten zijn….ware het niet dat:

a) het pikkedonker was

b) de brug grotendeels kapot was (lees: plankjes van 10cm breed waar we overheen moesten lopen)

c) er een snelstromende rivier 10m onder onze voeten stroomde

d) iedereen heel veel bagage bij zich droeg

e) er aan de andere kant van de rivier ook 100 man stond die naar de overkant wilde

Al deze factoren gecombineerd maakte deze overtocht tot een ware ramp. De brug zelf was niet eens zo lang (hooguit 50m), maar toch slaagden we erin om er een uur over te doen (waarvan we dus een 45 minuten vaststonden). Er was namelijk maar een klein smal stukje van 3 meter, waar iedereen langs kon lopen om de brug over te komen en zonder enige organisatie is het dan CHAOS. Heel fijn is het als je met volle bepakking over een dunne balk moet lopen, terwijl onder je het water kolkt en een Peruaan in je rug staat te duwen en te schreeuwen. Maar gelukkig kwamen we aan de overkant en konden daarna de bus in om de rit te vervolgen naar Cuzco. Een paar uur laten kwamen we midden in de nacht aan in Cuzco en we waren erg blij dat we er waren! 18 uur duurde de rit en dat was wat ons betreft meer dan genoeg…

Maar vanaf nu genoeg geklaagd: we zijn in Cuzco! Deze stad is erg toeristisch, maar wij zijn hier aangekomen gewapend met bladzijdes vol (vooral gastronomische) tips van 2 Nederlandse meisjes die hier een tijdje hebben gewoond. Dus sinds we hier zijn, genieten we lekker van alle goede tapastentjes, restaurantjes en barretjes die Cuzco kent (Dank Tirza & Maike!). Daarnaast komt onze planning heel toevallig heel goed uit. 24 juni was het belangrijkste feest van het jaar voor Cuzco: Inti Raymi. Dit is een oude Inca feestdag, waarbij ze de zon vereren op de dag dat het officieel winter wordt. Dit is het 2e grootste feest in Zuid-Amerika. Nou ja, eigenlijk is de officiële viering op de 21e en sinds die dag zien wij hier dan ook overal parades en horen we vuurwerk knallen. Op Inti Raymi zelf zijn we vroeg opgestaan om de officiële parade te zien op het hoofdplein en deze daarna te volgen naar de Inca ruïnes, net buiten de stad, voor de rest van de ceremonies. De grote groepen dansende mensen en het felgekleurde Inca leger zag er heel mooi uit (zie foto’s). Op het plein hadden we een mooi plekje weten te bemachtigen alleen na de lunch toen we bij de Inca ruines wilde gaan kijken werd dit iets lastiger. De heuvels rondom de ceremonie zagen zwart van de mensen en er werd flink gedrongen om een mooi plekje. Natuurlijk hadden Majo & Daan erg goed nagedacht over het feest dat in het teken van de zon staat. Alleen ’s ochtends toen we uit het raam keken was het bewolkt en koud en zagen we dan ook geen noodzaak om zonnebrand op te doen…..Dat was een grandioze fout van ons… ’s Middags schaamden we ons dan ook rot toen we als twee knalrode kreeften in de spiegel keken. Die avond gingen we als twee gloeilampjes over straat… Verder was de dag erg geslaagd! Gelukkig hebben we ook nog genoeg moois in het vooruitzicht, morgen vertrekken we namelijk naar de belangrijkste plek hier: Macchu Picchu! We hebben een 4 daagse tocht geboekt die ons Macchu Picchu brengt. De eerste dag gaan we downhill mountainbiken van 4.000m naar 1.000m, de tweede dag hiken we langs warmwaterbronnen, de derde dag gaan we naar Aguas Caliente om vervolgens de vierde dag naar Macchu Picchu te gaan. Hier hebben we veel zin in!

Na deze tocht willen we richting Arequipa gaan. Alleen schijnen de bevolking en de overheid nog steeds geen dikke vriendjes te zijn en de roadblocks blijven doorzetten. Dus hebben we zojuist een vliegticket richting Arequipa geboekt… Dan komen we tenminste niet in de problemen!

Adios Amigos!

Majo & Daan

Ps. We zijn zeer geschokt over de dood van ons aller idool: the king of pop. We dragen dan ook de eerstkomende dagen een rouwband en veel zwart.

Foto’s

7 Reacties

  1. Rob:
    26 juni 2009
    Hallo Kinders,

    Doe de keizer de groeten.

    Jullie kennis van Businterieuren moet ondertussen wel zijn top hebben bereikt, wat een afstanden zeg. RESPECT Mayo, we weten allemaal dat Daan niet zo lekker ruikt tijdens lange busreizen. En jij zit er gewoon 18 uur naast.

    Ik begin wel zin te krijgen in de augustus maand, met de rendez vous op Lowlands voor de deur, maar gelukkig voor jullie duurt dat nog wel even. Ik maak me op voor een lang weekend rock werchter.

    Veel plezier op de maggipisju, het zal wederom een top ervaring worden schat ik.

    Groeten Rob
  2. Jeanne:
    26 juni 2009
    Wat een avonturen, ik had het al een beetje via skype gehoord maar nu ik het zo lees ben ik blij dat jullie de volgende bestemming met het vliegtuig aandoen!
    Ik heb weer met veel plezier jullie belevenissen gelezen! Ga door met genieten!!

    liefs
  3. Tim:
    26 juni 2009
    Joow

    Echt weer een goed verhaal !
    Op zich goed scenario voor de nieuwe Indiana Jones film :P
    dan wens ik jullie veel plezier op het pokémoneiland!

    Ciao!
  4. Suzanne en Guido:
    27 juni 2009
    Mooi verhaal weer, zie het helemaal voor me op die brug... Brrr....
    Guido en ik zitten inmiddels weer in Bangkok en vertrekken vanmiddag richting Phnom Penh (Cambodja)!
    Have fun daar aan de andere kant van de wereld! :)
    Kus,
    Suus
  5. Lot:
    28 juni 2009
    Hee majo en daan!
    Wat leuk maar ook spannend om te lezen! Ken dat soort bruggetjes nog wel uit Nepal ja, brrr! Maar dat avontuur ook weer overleefd! Foto's zien er echt uit als een grote Robijn reclame zeg! Echt heel mooi! Ik ben zelf net terug met Rik van een korte vakantie op Corfu maar was toch iets minder heftig haha!
    Geniet er van, ik wacht voor op jullie volgende adventure,
    doeg, kus Lot
  6. Jasmijn & Dito:
    5 juli 2009
    Hi Majo en Daan!

    Het blijft spannend bij jullie!!
    Wij zijn al blij als we binnenkort op vakantie naar Nederland gaan!
    Laatst heb ik een patient van me verteld dat mijn broertje en schoonzus in Zuid-Amerika zitten en op het moment in Peru zijn. Daarop vertelde hij dat zijn zoon in Peru ambassadeur (van Oostenrijk) is. En ik moest 'unbedingt' het adres van zijn zoon geven, zodat jullie altijd bij iemand terecht kunnen als er iets is.
    Dus hier het adres: Dr. Georg Woutsas, Av. Republica de Colombia 643, 5to.piso, San Isidro- Lima 27. Tel (+511) 442 0343/442 0503/ 442 1807
    Cel: (+511) 975 85235 Fax: (+511) 442 8851
    E-mail: (official) [email protected]
    E-mail: (personal) [email protected]
    http://www.aussenministerium.at/lima

    Hopelijk is het niet nodig, maar als jullie contact met hem moeten opnemen; ik ben de PT van zijn vader, Stavros Woutsas ( om het ingewikkeld te maken, een Griek die in Oostenrijk woont..).

    Liefs, Jasmijn

    p.s. Gisteren zijn we hier nog naar het Belgisch cafe gegaan en nadat Dito Hoegaerden Grand Cru, Kwak, Deus (een champagnebier), en nog een bier uit Wallonie (totaal ongeveer 10-11) was hij straalbezopen- hahaha!
  7. Camiel:
    8 juli 2009
    Fantastisch wat jullie daar allemaal meemaken.
    Voor mij alweer 9 jaar geleden dat ik daar rondtrok, maar het voelt als de dag van gisteren.....
    Geniet ervan! Groet Camiel