De Andes in zicht

Hola amigos,

vanuit een zonnig Salta (we zijn echt blij dat we zon zien!) weer een update van onze reis. In Cordoba zijn we uiteindelijk drie nachtjes gebleven. Super gezellig stad met een mengelmoes tussen kunstenaars en studenten. Dat brengt natuurlijk een gezellige sfeer met zich mee. Zo ook in ons hostel. Het werd gerund door twee Franse kerels van een jaar of 30, die de hele dag achter de balie hingen en een beetje op internet bezig waren. In het hostel verbleven een aantal vreemde gasten. Zo bleef het voor ons puzzelen wie er hoe lang al verbleef en wat ze allemaal deden. Zo was er een man van een jaar of 50 die heeeeel veeeeel rode wijn dronk en (zo leek het) hele dagen op zijn gitaar speelde. Er was ook een man die op zijn computer kunst aan het maken was, veeeel wijn dronk en ook op zijn gitaar speelde. Beetje vage mensen, maar het was wel gezellig en het hield ons bezig ;)...

Vanuit Cordoba wilden we graag een auto huren en zelf (zo’n 800km) naar Salta rijden in een week. Na wat rondbellen kwamen we erachter dat het huren van een auto en deze in een andere stad achter laten, erg duur was. Daarnaast vertelde een van de fransmannen (van de balie) dat de weg van Cordoba naar Salta leuk is, maar dat de omgeving van Salta veel mooier is. Dus we hebben besloten om de bus naar Salta te nemen (goedkoper, sneller en relaxter). Op zaterdagavond (16 mei) zijn we met de nachtbus naar Salta vertrokken. Deze bus overtrof weer onze verwachtingen. Aan boord kregen we warm eten, met een glaasje rode wijn. Daarna werd er ook nog langs gegaan met een fles wiskey!! Naast deze superservice helaas toch wat minpuntjes voor de bus, want Majo is gebeten door de welbekende ‘bedbugs’ in deze bus. Very nice! 

In Salta aangekomen een rustdag gehouden. Beetje stad verkend en rondgehangen. Biertje gedronken op het terras en op tijd het nestje in gegaan. De dag erna zijn we gaan kijken naar de kosten van het huren van een auto. Na wat rondvragen kwamen we bij een hele goede deal uit. We konden een volkswagen Gol (niet te verwarren met de Golf) huren voor drie dagen, waar mee we een ongelimiteerd aantal kilometers mochten rijden en dit voor 100 euro! We hebben een koffie gedronken, om erover na te denken en zijn daarna terug gegaan naar de aardige dame van deze autoverhuur. Wiens stem, maar vooral ook lach, ons erg aan Fran van ‘the Nanny’ deed denken.

De volgende dag zijn we aan het eerste deel onze roadtrip begonnen. De dag ervoor vier cd’s voor vier euro gekocht. En met de ‘best of Micheal Jackson’ en de ‘best of the 90’s volume 8’ (waarop de Venga Boys zelfs niet ontbraken!) in de cd-speler, zijn we, vrolijk meezingend, op pad gegaan naar Cafayate. Het was een lange dag. Zo’n 9 uur in de auto en dat over onze grote vriend: de route 40! Juist, die lange, onverharde weg dwars door Argentinië. We zijn erachter dat deze weg zo’n 4000km lang moet zijn. Maar het was een fijn weerzien. Waanzinnig mooie landschappen! Van glooiende groene vlaktes, tot ruige rode rotsen, tot woestijn met cactussen. Van die hele grote cactussen die rechtstreeks uit de tekenfilms komen (zie foto´s)! We zijn een aardig eind geklommen (met de auto dan), hoogste punt was bijna 3500m! De weg werd af en toe versperd door koeien, paarden, geiten of schapen. Als het geen dieren waren, dan was het wel een rivier waar we doorheen moesten. Gelukkig net geen natte voeten gekregen. We zijn trots op de Gol, waar we na drie dagen toch wel een beetje zijn gaan houden…

Ook kwamen we lama’s en papegaaien tegen (die Daan heel subtiel wegjoeg, net voordat Majo een foto kon maken, door de auto keihard in zijn achteruit te zetten …dus nee helaas geen foto's daarvan). Hier en daar een dorpje, met huisjes in dezelfde kleur als de bergen eromheen. Ongelooflijk hoe die mensen wonen. Het ziet er zo primitief uit. Maar niets bleek minder waar, naar de meeste huisjes lopen stroomdraden en bij deze en genen stond er een grote schotel op het dak.

In Cafayate en hebben een prima hostel gevonden en hebben we de beste steak ooit op!! Nadat we een steak hadden besteld, vroegen we de vriendelijke ‘caballero’ of we een goede keuze hadden gemaakt. Hij trok daarop een brede glimlach en zei: muy bien!

De steak was net zo groot als je bord.... de bijgerechtjes konden er niet eens meer naast....We kregen ieder wel meer dan een halve kilo vlees, voor het mooie bedrag van zes euro. Wederom moest hij lachen toen we nee antwoordden op zijn vraag of we nog een nagerecht wilden.. Een heerlijk einde van een dagje over de hobbelige zandwegen van Noord-Argentinië.

Tweede dag zijn we terug naar Salta gereden. Dit was een prima weg en veel fijner rijden. Ook weer hele mooie dingen gezien. Rode rotsen met een strak blauwe lucht! Echt super gaaf. Onderweg kwamen we een Argentijns echtpaar tegen die graag een praatje met ons maakten. Grappig is dat vooral de wat oudere Argentijnen Maxima kennen en allemaal vragen of wij in Nederland ‘tevreden’ met haar zijn.

Ondanks dat de weg prima was, waren we aan het einde van de dag aardig moe. Maar ’s avonds wachtte de barbecue van het hostel op ons. Deze ‘asado’ is berucht om het lekkere eten en de onbeperkte rode wijn. Het eten was inderdaad heerlijk en de wijn kwam in volle limonade glazen, die niet leeg mochten zijn van de hosteleigenaars....

De volgende dag hebben we een rustdag genomen. Vooral voor Daan prettig, want die had nogal genoten van de wijn (auw hoofd....).

Vrijdag was de derde dag van de roadtrip en zijn we naar Humahuaca (je zegt: oemawaka) gereden. Een dorpje in de Andes. We gaan steeds meer van het echte Zuid-Amerika in de Andes zien.De mini-gitaartjes, hoeden en ponchos komen al tevoorschijn. De route ernaartoe was weer erg mooi. We begonnen heel groen, maar naarmate we hoger kwamen werd het steeds meer woestijn. Soms zijn we ook echte toeristen en gaan gewoon op pad naar wat ons verteld is. Zo zaten we te lunchen en kwamen we er toen pas achter, nadat we allebei hoofdpijn hadden, dat we op 3000m zaten! Deze dag hebben we ook pre-Inca ruïnes bezocht. Deze zijn van zo’n 10.000 jaar voor Christus! Er waren hutjes nagebouwd, wat een goed beeld gaf van hoe het er uit moet hebben gezien. Er hebben op het hoogtepunt zo’n 1500 mensen gewoond. Ulicoten op een droge berg met cactussen dus!

Ook de berg ‘siète colores’ (zeven kleuren) hebben we met een bezoekje verblijd en er een rondje omheen gereden. Onvoorstelbaar die kleuren! En hoe die lagen ooit hebben kunnen ontstaan! Wij hebben deze reis al een paar keer tegen elkaar gezegd; hadden we meneer Peersman (de alwetende aardrijkskunde leraar van het OLV) maar bij ons, die had ons vanalles uit kunnen leggen over de geologische processen. Heel grappig, als je je visualiseerd, dat hij ineens op de achterbank van de Gol zit en over het pleistoceen uitleg geeft…

Vandaag hebben we, heel vervelend, weer een relaxdag. Beetje in het zonnetje zitten op het mega dakterras van het hostel zitten, beetje door de stad slenteren. Vanavond is onze laatste avond in Argentinië en dat gaan we natuurlijk afsluiten met een lekkere steak en een bezoekje aan de bioscoop..

Morgen gaan we naar San Pedro de Atacama, een stadje in het noorden van Chili. Van hieruit gaan we naar Bolivia.

Na 5 weken zijn we dit te weten gekomen over Argentinië:

- Een Argentijn houdt van vlees (veul vlèès) en dus ook van barbecue. Hierdoor ruikt heel Argentinië naar ‘asado’ en op veel picknickplaatsen en in veel tuinen vind je er dan ook een. Bij de barbecue moet trouwens ook gedronken worden..

- Argentijnen zijn ijdel. Zien er erg verzorgd uit, ruiken lekker en doen veel aan lichaamsbeweging.

- Een Argentijn neemt risico in het verkeer.Je moet jezelf er gewoon voor gooien, op wat voor manier je dan ook deelneemt aan het verkeer

- Argentijnen zijn vriendelijk en behulpzaam en ook koukleumen. Ze dragen dikke truien ook als wij gewoon in een hemdje lopen. Waardoor we ons extra camping-toerist voelen!

Besos

Daan en Majo